Wiza studencka daje nam możliwość podjęcia legalnej pracy. Zwykle do Australii możemy przyjechać już miesiąc przed rozpoczęciem nauki, jednak pracę możemy podjąć dopiero po jej rozpoczęciu (limit do 40 godzin przez dwa tygodnie). W czasie wakacji natomiast możemy pracować „full time”, czyli bez żadnych limitów. Swoją ważność wiza zwykle traci po 2 miesiącach od zakończenia nauki, w tym czasie również możemy pracować w pełnym wymiarze godzin. W przypadku osób z „dependent visa”, osoba nieuczęszczająca do szkoły może pracować tylko 20 godzin tygodniowo przez cały okres, nawet w czasie wakacji.
W Sydney rynek pracy jest spory, a rotacja duża. Studenci są jednak ograniczeni swoim statusem. Preferowani są rezydenci, bo nikt nie będzie nas szkolił, jeśli za rok lub dwa będziemy musieli wyjeżdżać. Dodatkową barierą może okazać się język angielski. Znam jednak osoby, które się przebiły i nasi studenci pracują jako informatycy, masażyści, pomoce stomatologiczne, ochroniarze, fryzjerzy itp. Wiadomo, że początki do łatwych nie należą, często skończone studia w kraju nie wiele pomogą w znalezieniu wymarzonej pracy i trzeba przełknąć ziarnko goryczy, uczy to także pokory. Nie należy się jednak przejmować, bowiem żadna praca nie hańbi - czekają na nas posady kelnerów, pomocy w kuchni, kucharzy, barmanów, sprzątaczy, opiekunów do dzieci lub starszych osób, prace na budowach, układanie puszek na półkach supermarketów, kasjerów, sprzedawców itp. Część osób pracuje ponad ustalone normy, lecz ponoszą ryzyko deportowania z kraju w przypadku złapania. Stawka godzinna wynosi zwykle 18-22 AUD przed podatkiem, jednak większość fiskusa możemy później otrzymać z powrotem. Jak szukać? Teraz internet to największa potega - spróbuj seek, mycareer, gumtree. Istnieją także agencje, które wysyłają swoich pracowników do kuchni i restauracji, gdzie akurat kogoś brakuje. Nie jest to zła praca, tyle że niepewna, bo może się zdarzyć, że w 1 tygodniu mamy 20 godzin pracy, a w drugim wcale. Tutaj ważne jest także, abyśmy mogli chodzić do szkoły na różne zmiany.
Najlepszym jednak sposobem jest chodzenie osobiście od drzwi do drzwi z własnym CV, aż do skutku, trochę wiary w siebie i szczęścia, aż w końcu ktoś nas zatrudni. Najczęściej pierwsza praca nie jest najlepsza, ale JEST! Przydatne też są znajomości, ale na te ciężko nam liczyć na początku, może z czasem. Ja początkowo robiłem hamburgery i kurczaki, myłem gary, pilnowałem dziecka, przez internet znalazłem pracę w agencji jako „wszystko do kuchni”, a później poprzez znajomości dostałem pracę w warsztacie, gdzie produkowałem stoły i inne wyroby z włókna szklanego lub dodatkowe wieczorne prace na zlecenie, gdzie na moją prośbę w czasie wakacji dostawałem większą ilość godzin. Zdarzyło się też zostać modelem Nike, czy zastępcą menadżera sklepu turystycznego. Wtedy odkładałem na podróże, a o to właśnie chodziło. Po raz kolejny miałem okazję nauczyć się czegoś nowego, no i z większym szacunkiem wydawać ciężko zarobione pieniądze.
Zresztą Polacy maja dobrą opinię, a sam się zdziwisz, ile rzeczy potrafisz robić. Przede wszystkim nie bój się pracy, podołasz wszystkiemu. Często bywa, że stawki niedzielne są wyższe.
30 czerwca mija rok podatkowy i musimy się rozliczyć. Od pracodawcy potrzebujemy zaświadczenia o wysokości zarobków i płaconych przez nas podatków. Z tym udajemy się (lub załatwiamy przez internet) do taxation office. Jeśli jednak pracowałeś w więcej niż jednej pracy, polecam udać się do prawnika podatkowego - ja raz chciałem zaoszczędzić i potem męczyłem się z biurem podatkowym parę lat, co chwila coś im się nie podobało. W formularzu istotne jest bardzo, abyśmy zaznaczyli, iż jesteśmy rezydentami Australii pod względem podatkowym (mamy do tego prawo, jeśli nasza wiza studencka jest ważna dłużej niż 6 miesięcy). Wtedy będziemy płacić podatek około 19 %, w przeciwnym razie 2-krotnie więcej. Biuro podatkowe poprawi nam nastrój przesyłając część zwrotu podatku na nasze konto. Wyjeżdżając na stałe z Australii możemy się także ubiegać o zwrot „superannuation”, czyli tzw. składki emerytalnej.
W Sydney rynek pracy jest spory, a rotacja duża. Studenci są jednak ograniczeni swoim statusem. Preferowani są rezydenci, bo nikt nie będzie nas szkolił, jeśli za rok lub dwa będziemy musieli wyjeżdżać. Dodatkową barierą może okazać się język angielski. Znam jednak osoby, które się przebiły i nasi studenci pracują jako informatycy, masażyści, pomoce stomatologiczne, ochroniarze, fryzjerzy itp. Wiadomo, że początki do łatwych nie należą, często skończone studia w kraju nie wiele pomogą w znalezieniu wymarzonej pracy i trzeba przełknąć ziarnko goryczy, uczy to także pokory. Nie należy się jednak przejmować, bowiem żadna praca nie hańbi - czekają na nas posady kelnerów, pomocy w kuchni, kucharzy, barmanów, sprzątaczy, opiekunów do dzieci lub starszych osób, prace na budowach, układanie puszek na półkach supermarketów, kasjerów, sprzedawców itp. Część osób pracuje ponad ustalone normy, lecz ponoszą ryzyko deportowania z kraju w przypadku złapania. Stawka godzinna wynosi zwykle 18-22 AUD przed podatkiem, jednak większość fiskusa możemy później otrzymać z powrotem. Jak szukać? Teraz internet to największa potega - spróbuj seek, mycareer, gumtree. Istnieją także agencje, które wysyłają swoich pracowników do kuchni i restauracji, gdzie akurat kogoś brakuje. Nie jest to zła praca, tyle że niepewna, bo może się zdarzyć, że w 1 tygodniu mamy 20 godzin pracy, a w drugim wcale. Tutaj ważne jest także, abyśmy mogli chodzić do szkoły na różne zmiany. Najlepszym jednak sposobem jest chodzenie osobiście od drzwi do drzwi z własnym CV, aż do skutku, trochę wiary w siebie i szczęścia, aż w końcu ktoś nas zatrudni. Najczęściej pierwsza praca nie jest najlepsza, ale JEST! Przydatne też są znajomości, ale na te ciężko nam liczyć na początku, może z czasem. Ja początkowo robiłem hamburgery i kurczaki, myłem gary, pilnowałem dziecka, przez internet znalazłem pracę w agencji jako „wszystko do kuchni”, a później poprzez znajomości dostałem pracę w warsztacie, gdzie produkowałem stoły i inne wyroby z włókna szklanego lub dodatkowe wieczorne prace na zlecenie, gdzie na moją prośbę w czasie wakacji dostawałem większą ilość godzin. Zdarzyło się też zostać modelem Nike, czy zastępcą menadżera sklepu turystycznego. Wtedy odkładałem na podróże, a o to właśnie chodziło. Po raz kolejny miałem okazję nauczyć się czegoś nowego, no i z większym szacunkiem wydawać ciężko zarobione pieniądze.
Zresztą Polacy maja dobrą opinię, a sam się zdziwisz, ile rzeczy potrafisz robić. Przede wszystkim nie bój się pracy, podołasz wszystkiemu. Często bywa, że stawki niedzielne są wyższe. 30 czerwca mija rok podatkowy i musimy się rozliczyć. Od pracodawcy potrzebujemy zaświadczenia o wysokości zarobków i płaconych przez nas podatków. Z tym udajemy się (lub załatwiamy przez internet) do taxation office. Jeśli jednak pracowałeś w więcej niż jednej pracy, polecam udać się do prawnika podatkowego - ja raz chciałem zaoszczędzić i potem męczyłem się z biurem podatkowym parę lat, co chwila coś im się nie podobało. W formularzu istotne jest bardzo, abyśmy zaznaczyli, iż jesteśmy rezydentami Australii pod względem podatkowym (mamy do tego prawo, jeśli nasza wiza studencka jest ważna dłużej niż 6 miesięcy). Wtedy będziemy płacić podatek około 19 %, w przeciwnym razie 2-krotnie więcej. Biuro podatkowe poprawi nam nastrój przesyłając część zwrotu podatku na nasze konto. Wyjeżdżając na stałe z Australii możemy się także ubiegać o zwrot „superannuation”, czyli tzw. składki emerytalnej.